Unique Word Count: 141
Do thugas céad searc don bhuachaill caol dubh Ar fheabhas a mhéine 's ar mhais' a shnó, Dá dhá shúil ghléineach' mar dhrúcht an fhéir ghlais, Dá dhá ghrua néamrach' ar dhath an róis; Dá chuachaibh néata mar chnuasach sméar dubh Is gluair' ón ngréin orthu maidin fhómhair, Ach b'é a chomhrá béil sin sa teangain Ghaeilge, Do mheall thar aon rud mo ghean dá chló. Ar fheis nó ar aonach ní fheicim aon neach Do 'neosadh scéal leis sa tseana-nós, Do rincfeadh tréanphort ar bhinse taobh leis Nó a chasfadh dréacht leis i gceart an cheoil; Agus deir gach aon fhear "Seo chugainn a' réice, Beidh báire laochais anseo go fóill," Nuair is chucu léimeann an Buachaill Caol Dubh, 'S a chamán gléasta 'na ghlaic chun spóirt. Agus dúirt sé féin liom de mhóid a bhéil ghil — Gur mise 'n t-aon bhean 'na thigh a gheobhadh, 'S go mb'fhearr leis féin mé gan feoirling spré liom Ná toice 'n Bhéarla 's a carnadh 'en ór; 'S a shiúr na n-ae 'nam, ná creidse ó aon neach Nach é an faisean Gaelach is fearr mar nós, Mar is é do bhréagfadh an Buachaill Caol Dubh Is uaisle tréithe is gile meon.
-Torna